Nerdeyim ben, sen nerdesin?

   Kocaman aşklara bakıp da yorum yapamadığım zamanlarda saklıdır benim umutlarım. Gözlerime gözyaşlarım engel olur, ötesini göremem ben. Dalgalı, sisli, bulutludur benim sözlerim. Sözlerime başlamadan önce önsöz yazmıyorum artık. Noktayı koymadan bitirdiğim nice cümleler kuruyorum artık. Suskunluğun en dizgin anında yüksek sesler yükselebiliyor benden, gürültüye çalıyor bu halim, korkuyorum.. 
   Hz. Adem'in gözyaşını yerdeki yapraklarla sildiği kadar masum benim aşka bakış açım. Ey aşk! Sen ki beni hiçten çok, çoktan hiç yaptın. Sultanken kul oldum, kuldum sultan oldum seninle. Nice kez sevişirken ağladım, nice kez ağlayışımla seviştim. Bana en büyük acıları yaşatan senden kalan mirasların alnının ta ortasından öptüm çoğu zaman. Bana ne gelse senden gelir dedim, senden ötesi boş gelir dedim. Kendimi fark ettiğimde ne sen vardı ne de senden ötesi...  
    Şimdi ise kırılgan cümleler kuruyorum hayata. Bir sağa kürek çekiyorum sola gidiyorum, bir sola kürek çekiyorum sağa gidiyorum. Aslında ben ne senden öteye gidiyorum ne de senden beriye. Çünkü ben hala sendeyim, çünkü ben hala sensizim...

ibrahim kizir - Nerdeyim ben, sen nerdesin?